Paul de Keijzer: Een mensen-mens die mensen graag wil helpen!

Wie is Paul de Keijzer?

Op 8-jarige leeftijd kwam Paul in Papendrecht wonen vanuit Rotterdam waar hij is geboren. Het was net na de oorlog en er was woningnood in Rotterdam. Via een vriend waren zijn ouders op het idee gekomen om in Papendrecht te gaan wonen. Lekker rustig en in het groen!

Van groenteman naar gevangenenbewaarder

Het eerste baantje van Paul was bij de gebroeders de Jong, de supermarkt, hij werkte op de groenteafdeling. Wat wel grappig is, is dat hij daar nu boven woont. Twaalf jaar was Paul groenteman bij De Jong voordat hij een andere weg insloeg. Zijn toenmalige buurman werkte in het gevangeniswezen en dat intrigeerde hem enorm. Hij vroeg zich af wat voor mens er nu eigenlijk achter een gevangene zit. Op een voorlichtingsdag in Den Haag kreeg hij meer te horen over het werk. Hij besloot te solliciteren op de functie van gevangenenbewaarder, PIW’er. De opleiding werd verzorgd vanuit justitie. Er werden mensen van allerlei afkomst gezocht, diploma’s deden er niet toe maar je moest wel geschikt bevonden worden. Na allerlei testen en onderzoeken werd hij 1,5 jaar later aangenomen. Zijn beste vriend had hetzelfde traject doorlopen en ze werden collega’s. Het was sowieso een hechte familie binnen de instelling. Huis van bewaring Noordsingel in Rotterdam was zijn eerste werkplek en hij begon aan de opleiding VO 1. Na drie jaar had hij ook VO 2 behaald en ging hij werken op de dependance in Dordrecht.

Werken met jeugdige delinquenten

Een collega in Dordrecht deed een meeloopstage in een jeugdinrichting in Breda, als groepsleider. Hij kwam terug vol met verhalen waardoor Paul ook geïnteresseerd raakte in die werkomgeving en functie. Hij solliciteerde naar de functie van groepsleider, werd aangenomen en ging ook drie weken meelopen in Breda. Er was een directe klik met de groepsleider daar, uiteindelijk hebben ze jaren samengewerkt.

Het werk als groepsleider in een jeugdgevangenis vroeg heel andere talenten en vaardigheden. Paul vond het enorm boeiend om met deze jongens van allerlei komaf te werken. De groep bestond uit ongeveer twaalf jongens in de leeftijd van 12 tot 24 jaar die heel verschillende delicten op hun kerfstok hadden. Je kunt je voorstellen dat zich in zo’n groep allerlei groepsprocessen afspelen. Om hierin het vertrouwen te winnen van de jongens en zowel op persoonlijk vlak als in de groep een positieve ontwikkeling te begeleiden, was volgens Paul het mooiste werk dat er is.

Van Work-wise naar interne traject begeleiding

Als groepsleider en later ook als teamleider had Paul meer te maken met het groeps- en het individueel proces in de inrichting dan met de toekomst van de delinquent. Dat werd anders door het project Work-wise. Vanuit de Europese Unie kwam financiering beschikbaar om jongeren beter te begeleiden naar buiten. Paul kon als intern traject begeleider veel tijd besteden aan persoonlijke begeleiding bij het weer op vrije voeten komen. Daarbij kwam hij ook over de vloer in de gezinnen van deze jeugdigen. Paul: ‘Om die jongens op een goed spoor te krijgen moest je eerst vertrouwen winnen. De laatste tien jaar werkte ik met de zwaarste jongens van Nederland. Dit waren jongens die al heel veel hulpverlening hadden gehad, waardoor hun vertrouwen winnen heel moeilijk was. Ze hadden veel argwaan naar hulpverleners. Als ze dan zagen dat je met anderen iets bereikte, dan wilden ze zelf ook. Ik ging me meer en meer verdiepen in wat er nu precies aan de hand was met die jongeren. Ze hadden al zoveel meegemaakt en al zoveel hulpverleners gezien!’

Door groeiende interesse voor duurzame re-integratie werd vervolgens in Tilburg het eerste veiligheidshuis opgericht. Alle instanties die betrokken waren bij de re-integratie van jeugdige delinquenten in Tilburg hadden een overleg om er voor te zorgen dat de inspanningen leiden tot een succesvolle re-integratie. Dit om te voorkomen dat ze in steeds weer andere gemeenten opgepakt werden omdat ze overlast veroorzaakten.

Tegenslag

Op 58-jarige leeftijd veranderde het leven voor Paul drastisch omdat hij werd getroffen door een herseninfarct. Na 8 maanden revalideren is hij weer voorzichtig gaan werken. Niet in dezelfde functie want dat ging niet meer. Na drie maanden sloeg het noodlot opnieuw toe. Paul werd wederom ziek en is toen hij hiervan was hersteld afgekeurd. Uiteindelijk heeft hij de tegenslagen op het gebied van zijn gezondheid overwonnen en zijn leven opnieuw vormgegeven. Dat was niet eenvoudig, maar toch kan hij nu zeggen dat hij weer plezier heeft in het leven. Hij geniet enorm van zijn kleinkinderen die hij veel ziet omdat ze gelukkig in de buurt wonen.

Vrijwilligerswerk

Om het gevoel van zingeving terug te krijgen en zichzelf nuttig te voelen ging Paul op zoek naar vrijwilligerswerk. Hij kwam in de Bibliotheek terecht bij het digitaal spreekuur. Hier helpt hij inwoners met vragen over o.a. de mobiele telefoon, laptop, tablet en e-reader? Paul is gek van computers en weet veel van Apple, dus dat bepaalde deze keuze. Het sociale aspect vindt hij ook heel belangrijk. Hij wist dat hij nog veel te bieden had, maar verantwoordelijkheid dragen in een betaalde functie, dat wilde en kon hij niet meer.

Gezinsvrijwilliger

Toen Paul een oproep las voor gezinsvrijwilligers bij het project Samen Oplopen van Sterk Papendrecht was hij direct geïnteresseerd. Het klonk alsof hij hier zijn ervaring vanuit zijn beroepsleven kon inzetten. Bij Samen Oplopen helpen inwoners als maatje, gezinnen die het tijdelijk moeilijk hebben. In ieder gezin speelt wel eens wat, maar in sommige gezinnen stapelen zorgen en stress zich op. Paul: ‘Als je zelf moeilijkheden hebt ervaren in je leven dan weet je hoe belangrijk een luisterend oor op z’n tijd kan zijn. Iemand die er voor je is om even mee te denken of iets voor je uit te zoeken’. Met de ervaring uit zowel zijn beroeps- als privéleven past het vrijwilligerswerk voor Samen Oplopen perfect bij Paul en zijn ze bij Samen Oplopen heel blij met Paul’s inbreng. Daar speelt het geen rol dat hij bijvoorbeeld niet meer zo goed kan lopen door het herseninfarct. Wat Paul nog wel kan is veel belangrijker! Hij loopt een stukje Samen Op in het leven van een ander. Niet als hulpverlener, maar als maatje die kan uitleggen hoe hij de zaken zou aanpakken…

Vrijwilligerswerk bij ‘Samen Oplopen’

Op mijn vraag waarom iemand gezinsvrijwilliger bij Samen Oplopen zou moeten worden, antwoordt Paul: ‘Omdat als je een mensen-mens bent en mensen graag wilt helpen je daar van harte welkom bent.'

Gezinsvrijwilligers van Samen Oplopen worden goed voorbereid en begeleid, onder meer via twee basistrainingen, workshops, onderlinge uitwisseling en ontspannen en gezellige momenten. Ook is er persoonlijke coaching van de coördinator, met wie vrijwilligers regelmatig contact hebben.

Vrijwilliger worden bij Samen Oplopen of wilt u meer informatie? Neem contact op met  Vrijwilligerspunt Papendrecht via vrijwilligerspunt@sterkpapendrecht.nl of bel Janny Nijstad of Laura van der Heide via 078 6154741.